wystawa
grudzień 2019 r. – luty 2020 r.
Zawsze istniała relacja jednej przestrzeni wobec drugiej, ewentualnie jedna z nich była zamknięta po to, żeby jej kolor, który był w środku, nabierał innego działania, uzależnionego od sąsiadującej barwy.
Stefan Gierowski
Zbigniew Taranienko, „Obszary abstrakcji. Dialogi o malarstwie ze Stefanem Gierowskim”, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2005
Rozpoznawalność moich obrazów nie wynika z jakiegoś spójnego dla nich rysunku, tylko raczej z tego, co się dzieje ze światłem, które rodzi się z kolorów. Bo kolor jest wtedy sensowny, kiedy daje światło. A co jeszcze jest najważniejsze, i o czym często się teraz zapomina, to jest to, że dobre obrazy – i stare obrazy, i współczesne obrazy, i abstrakcyjne obrazy, i nieabstrakcyjne obrazy – wszystkie się tym wyróżniają, że od nich idzie światło. Idzie od nich, a nie na nie pada i daje odblask. Odblask powstaje z samej farby. Sam obraz może być bardzo ciemny, a jednak dawać światło.
Stefan Gierowski
Z Prof. Stefanem Gierowskim rozmawiają Jacek Michalak i Marta Skłodowska, w: „Stefan Gierowski. Z kolekcji Stefana Gierowskiego”, pod red. Jacka Michalaka, Atlas Sztuki, Łódź 2016
fotografie – Adam Gut